Ο Βλαντίμιρ Πούτιν επέστρεψε στην Ουάσιγκτον, με μία ανωτάτου επιπέδου διπλωματική «ντρίπλα», την αμερικανική πρόταση για εκεχειρία 30 ημερών πριν ακόμη συναντηθεί στο Κρεμλίνο με τον ειδικό απεσταλμένο του Ντόναλντ Τραμπ, Στιβ Γουίτκοφ.
Ο Ρώσος πρόεδρος απαντώντας ουσιαστικά «ναι» στην αμερικανική πρόταση αλλά «όχι» στην κατάπαυση του πυρός, από τη μία «έκαψε» το χαρτί που Ουάσιγκτον και Κίεβο από κοινού έγραψαν πριν από μερικές ώρες στην Ουάσιγκτον και από την άλλη θωράκισαν τη Ρωσία μπροστά σε νέες αμερικανικές κυρώσεις ή τη μήνη του Αμερικανού προέδρου καθώς προτάσσουν σήμερα «μία βιώσιμη και διαρκή ειρήνη».
Η Μόσχα και ο Πούτιν μπορεί από τον Φεβρουάριο του 2022 να έχουν ανοίξει μετά από δεκαετίες και πάλι πολεμικά μέτωπα σε ευρωπαϊκά εδάφη, αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει κάποιος να υποτιμήσει τη Ρωσία ως μία χώρα που δεν διαθέτει διπλωματικό κεφάλαιο και μάλιστα από το «πάνω ράφι».
Ο Βλαντίμιρ Πούτιν, που κάθε άλλο από «άμαθος» στα διπλωματικά είναι, με την σημερινή απάντηση, παρουσία του στενού του συνεργάτη και συμμάχου Λουκασένκο, επί της ουσίας έκανε ματ – σε έναν πρώτο χρόνο – στο διπλό μέτωπο και την πρόκληση που είχε μπροστά του.
Προσέχοντας πάρα πολύ τις λέξεις και την εκφορά του ο Ρώσος πρόεδρος αφού «πασπάλισε» με ένα «ευχαριστώ τον Τραμπ» – που δεν του κοστίζει τίποτα – την εισαγωγή του, συνέχισε επί της ουσίας «σκοτώνοντας» τον αμερικανικό διπλωματικό κάματο στη Σαουδική Αραβία. Οι ΗΠΑ θα έπρεπε να έχουν κατανοήσει από την χθεσινή εμφάνιση του Πούτιν από το Κουρσκ με στολή παραλλαγής, πως η Ρωσία σήμερα δεν ενδιαφέρεται για καμία εκεχειρία. Εάν η Μόσχα τελειώσει με τις ουκρανικές δυνάμεις που βρίσκονται από τον περασμένο Αύγουστο στην επαρχία της τότε θα έχει κάνει με όρους πόκερ «φλος», αν και ακόμη όχι «ροαγιάλ», καθώς θα έχει «σκοτώσει» και το έξτρα διαπραγματευτικό χαρτί του Κιέβου.
Η Μόσχα σε ανώτατο επίπεδο -και πριν καλά καλά ενημερωθεί ο επιτετραμμένος του Τραμπ- έφερε στο προσκήνιο ως αιτία για την άρνηση στο να μπουν τα όπλα «παρά πόδα» την ίδια την ειρήνη που η ίδια διατάραξε εισβάλοντας στην Ουκρανία.
Ο Πούτιν με μαεστρία είπε «όχι» προτάσσοντας ένα πιθανό υπό τους δικούς του όρους «ναι».
Η Ουάσιγκτον, που επιχείρησε να φέρει σε κατάσταση άμυνας και υποχώρησης τη Ρωσία, βλέπει την προσπάθειά της να βυθίζεται χωρίς η ίδια να μπορεί να κάνει κάτι για αυτό – ή περίπου. Για τον Λευκό Οίκο η άρνηση της Μόσχας μπορεί να φέρει κυρώσεις καθώς ο Τραμπ σε αντίθεση με τον Ρώσο ομόλογό του δεν έχει κανένα πρόβλημα να υπερβεί τους τύπους και την διπλωματία αλλά επί της ουσίας φέρνει τον πρώτο «κανονικό πονοκέφαλο» στο Οβάλ Γραφείο.
Η Ρωσία μπορεί να πιεστεί αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορεί το επιτελείο Τραμπ να την εκθέσει με τον τρόπο που εξέθεσε το Κίεβο. Η Μόσχα σήμερα κερδίζει στα πεδία και σήμερα φαίνεται πως κέρδισε και στην πρώτη απόπειρα των ΗΠΑ να την «στριμώξουν». Αν η στάση της Ρωσίας μάλιστα παραμείνει ως έχει ζητώντας αυτό που και ο Τραμπ ζητά «Ειρήνη εδώ και τώρα» τότε θα πρέπει να θεωρείται πιθανότερο να πιεστεί ασύμμετρα ο Ζελένσκι παρά ο Πούτιν.
Το «μπαλάκι» που ο Ρούμπιο είπε πως βρισκόταν στην ρωσική πλευρά έγινε δεκτό περισσότερο με ικανοποίηση παρά με προβληματισμό και δεν φαίνεται σήμερα να υπάρχει συμβατικός ή διπλωματικός τρόπος να κάνει η Μόσχα πίσω ούτε χιλιοστό – όχι τουλάχιστον χωρίς αντάλλαγμα.
Η ρωσική κίνηση επί της ουσίας δικαιώνει τα όσα μπόρεσε να πει ο πρόεδρος της Ουκρανίας στο Οβάλ Γραφείο μέχρι ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ να μετατρέψει την κρίσιμη συζήτηση σε σόου. Ποιος αμφιβάλλει ακόμη πως για την Ρωσία οι έννοιες «ειρήνη» και «νίκη» δεν είναι απόλυτα ταυτισμένες; Και ποιος έχει ακόμη αναστολές στο εάν η Μόσχα ζητά -και θα συνεχίσει να το κάνει- διαπραγμάτευση για μία «σταθερή και μόνιμη» κατάσταση την οποία εν πολλοίς θα υπαγορεύσει η ίδια;
