Όταν επισκέφτηκα για πρώτη φορά την ιστοσελίδα λέσχης βιβλίου της Ντούα Λίπα -το Service95 ξεκίνησε ως εξατομικευμένο newsletter με συμβουλές τρόπου ζωής, προτιμήσεις, προτάσεις και συζητήσεις για θέματα επικαιρότητας με τους καλεσμένους της και επεκτάθηκε σε λέσχη βιβλίου-, η έκπληξη ήταν μεγάλη και, κυρίως, όλα όσα πρότεινε η Λίπα και η ομάδα της από νέες και παλιές εκδόσεις, είχαν εγκυρότητα, αξιοπρέπεια και ενδιαφέρον.
Στόχος της Ντούα Λίπα ήταν με τη λογοτεχνική της υπηρεσία να ενθαρρύνει τους θαυμαστές της να συζητήσουν βιβλία, να κάνει ένα δίκτυο άλλων πιο έμπειρων και αφοσιωμένων από την ίδια βιβλιόφιλων και να αναζωπυρώσει το ενδιαφέρον για τη λογοτεχνία και τη μαγεία του να είσαι αναγνώστης.
Όπως σε όλα από όσα κάνει (τραγουδάει, χορεύει, γράφει δεκάδες τραγούδια και υπέγραψε μια συλλογή με τη Ντονατέλα Βερσάτσε), η Ντούα Λίπα είναι καλή σε αυτή τη σταυροφορία με ατζέντα παιδείας.
Το ταλέντο της αναγνωρίστηκε σε έναν διαγωνισμό όπου και ανακηρύχθηκε ως η καλύτερη λογοτεχνική συνεντεύκτρια των καιρών μας (για τα δικά της κοινά).
Σε ένα βίντεο στο YouTube που δημιούργησε o συγγραφέας Μπλέικ Λεφρέϊ για το νεοσύστατο κανάλι του -ανάρτηση που έχει συγκεντρώσει περισσότερες από ένα εκατομμύριο προβολές σε λίγες εβδομάδες- λέει:
«Έψαχνα για ένα βίντεο-δοκίμιο σχετικά με την ποιότητα των λογοτεχνικών συνεντεύξεων σε διαφορετικά πεδία. Έπεσα πάνω στη συνέντευξη της Λίπα με τον Χέρναν Ντίαζ [σσ. ο βραβευμένος με Πούλιτζερ συγγραφέας του Trust] και έμεινα αρκετά εντυπωσιασμένος».
Αν και είχε δει τον Ντίαζ να δίνει συνεντεύξεις σε δημοσιογράφους και τηλεοπτικούς παρουσιαστές αρκετές φορές, η συνέντευξη της Λίπα ήταν «εύκολα η καλύτερη», είπε ο Λεφρέϊ.
«Στην αρχή, νόμιζα ότι το να αναδείξω την Nτούα Λίπα ως την καλύτερη συνεντεύκτρια μυθιστοριογράφων θα ήταν ένα γελοίο clickbait – αλλά όσο περισσότερο παρακολουθούσα τις συνεντεύξεις της, τόσο περισσότερο συνειδητοποιούσα ότι, για μένα προσωπικά, είναι η καλύτερη όλων αυτή τη στιγμή. Κάνει έξυπνες ερωτήσεις βουτηγμένες στην ενσυναίσθηση και την περιέργεια» προσθέτει.
Αυτό ακούγεται σαν υπερβολή, αλλά αφού παρακολουθήσετε μερικές συνεντεύξεις, γίνεται πάρα πολύ γρήγορα σαφές ότι η Λίπα κάνει κάτι καλύτερα και κάνει κάτι διαφορετικό από άλλους influencer ή άλλους βιβλιοφάγους του ψηφιακού σύμπαντος σημειώνει ο The Guardian.
Στη συνέντευξη του Ντίαζ, η Λίπα ρωτάει αν ένας από τους χαρακτήρες του βασίζεται στον ερευνητικό δημοσιογράφο που αποκάλυψε όλα όσα διέλυσαν το μονοπωλιακό καταπίστευμα του Τζον Ντ. Ροκφέλερ, το Standard Oil Trust, ο συγγραφέας δεν είχε ιδέα για τι μιλούσε η οικοδεσπότης.
Σε άλλη συνομιλία με τη βραβευμένη με Νόμπελ, Όλγκα Τοκάρτσουκ, η Λίπα κάνει μια αυθόρμητη ανάλυση για τη σημασία του Γουίλιαμ Μπλέικ ως αντι-καθεστωτικής προσωπικότητας στην κομμουνιστική Πολωνία ενώ σε άλλη συνέντευξη-συζήτηση της με τον συγγραφέα του Lincoln in the Bardo, Τζορτζ Σόντερς, η Λίπα οδηγεί το διάλογο στη σημασία του να μην βάζεις όρια στα πρώτα στάδια της λογοτεχνικής δημιουργίας του με τον Σόντερς (εμφανώς εντυπωσιασμένο) να τη ρωτάει πώς ένιωσε που εμφανίστηκε στο φεστιβάλ μουσικής του Γκλάστονμπερι.
Όλα όσα κάνει η Λίπα δεν είναι και τα πιο συνηθισμένα για τις εκπομπές λογοτεχνίας, είτε On camera, είτε σε ηχητικό φορμάτ. Οι λογοτέχνες συνήθως απαντούν σε ερωτήσεις κλισέ και σχεδόν άκομψες σε συνεντεύξεις τους (η πρώτη ερώτηση του Τζίμι Φάλον είναι συνήθως κάποια παραλλαγή του Πώς νιώθεις που έγραψες ένα τόσο best seller βιβλίο;, ενώ ο Σεθ Μάγιερς αφιέρωσε ένα μέρος της δικής του συνέντευξης με τον Ντίαζ στο στυλό που χρησιμοποιεί για να γράφει χειρόγραφα) ενώ άλλοι δημοσιογράφοι λογοτεχνίας και βιβλιοκριτικοί όπως οι Λορέιν Κέλι και Άντζελα Ρίμπον, αν και με καλύτερες ερωτήσεις, συνήθως έχουν πολύ λίγο χρόνο στη διάθεση τους για να απλωθούν σε μια περιπετειώδη συζήτηση για το πεπρωμένο, την ενσυναίσθηση ή την ισότητα στο γάμο κάτω από απολυταρχικά καθεστώτα. Όσα κάνει η Λίπα δηλαδή.
Πώς έχει καταφέρει η Ντούα Λίπα να είναι τόσο καλή; Πρώτον, διαβάζει πολύ. Σε μια κεντρική ομιλία για τη δύναμη της ανάγνωσης στο βραβείο Booker του 2022, η Λίπα είπε ό έμαθε για την ιστορία της Αλβανίας και το κίνημα που αντιστάθηκε ενάντια στον Χότζα μέσα από το έργο του συγγραφέα Ισμαήλ Κανταρέ όταν ήταν έφηβη.
Οι συνεντεύξεις της είναι κομμάτι της λέσχης βιβλίου της ιστοσελίδας της Service95, και ενώ κάποιος κυνικός θα μπορούσε να υπονοήσει ότι είναι ένας τρόπος για να χτίσει ακόμη ένα brand γύρω από το όνομα της κερδίζοντας παράλληλα κάποια χρήματα από τους affiliate συνδέσμους στις αναρτήσεις της -αυτό κάνει η Λίπα όπως και άλλοι διάσημοι όπως οι Ρις Γουίδερσπουν, Ντακότα Φάνινγκ, Νάταλι Πόρτμαν, Τζίμι Φάλον, Όπρα και άλλοι-, η Λίπα ξεκίνησε την πρώτη της λέσχη βιβλίου με μερικούς στενούς φίλους της, ιδιωτικά, το 2019.
Δημοσίευε προτάσεις στο Instagram πολύ πριν από το newsletter της Service95, και η δική της βιβλιοθήκη, προκλητικά ορατή στις περισσότερες συνεντεύξεις της, είναι γεμάτη με ένα εντυπωσιακά όγκο βιβλίων: από το The Story of Art Without Men της Κέιτι Χέσσελ μέχρι το Rap Capital του Τζο Κοσκαρέλι.
Ίσως, ως κάποια που έχει δώσει εκατοντάδες συνεντεύξεις, η Λίπα αντιλαμβάνεται τι κάνει μια συνέντευξη ενδιαφέρουσα και διαφωτιστική. Γνωρίζει ποιες ερωτήσεις αγαπούν και ποιες μισούν οι καλλιτέχνες, τα πράγματα που θα ήθελαν να ακούσουν και όλα όσα θα τους κάννουν να «ανοιχτούν».
Αν και δεν είναι σαφές αν γράφει μόνη της τις ερωτήσεις – η ομάδα της σε απάντησε σε αίτημα του The Guardian για σχολιασμό – αλλά η Λίπα γνωρίζει ξεκάθαρα το υλικό: είναι πάντα εξοικειωμένη με τους δευτερεύοντες χαρακτήρες και τις δευτερεύουσες πλοκές και ποτέ δεν φαίνεται να αιφνιδιάζεται από έναν λογοτέχνη απέναντι της, ακόμη και αν έχει τρακ ή αντιστέκεται στο να δώσει πρόσβαση στο δημιουργικό του mindset.
Πέρα από όλα αυτά σημειώνει ο The Guardian, ίσως η Nτούα Λίπα είναι μια καλή συνομιλήτρια και παίρνει χορταστικές, ενδιαφέρουσες, χαλαρές και πραγματικά αξιόλογες συνεντέυξεις επειδή διαβάζει τα βιβλία με τον τρόπο που οι συγγραφείς ελπίζουν ότι θα διαβαστούν: βυθίζεται στους χαρακτήρες και τους κόσμους τους με την άσπιλη χαρά της εμπειρίας.
Η Λίπα διαβάζει στοχαστικά και βαθιά, κατανοεί ή προσπαθεί να κατανοήσει στην πληρότητα του κάθε λογοτεχνικό δημιούργημα και αυτό την οδηγεί στο να θέλει να μάθει περισσότερα. Αν ακούσετε αρκετές από τις συνεντεύξεις της, ο ενθουσιασμός της Λίπα είναι πραγματικά μεταδοτικός -τόσο που είναι δύσκολο να μη θέλει κανείς να διαβάσει περισσότερα, ή να διαβάσει με πιο ανοιχτό πνεύμα, ή απλώς να διαβάσει καλύτερα.
Ο Χουντίνι της λογοτεχνικής παραγωγής σήμερα ας είναι λοιπόν η Ντούα Λίπα. Αν μη τι άλλο, έχει ρυθμό, πνεύμα, πάθος για ζωή και γνώση.
